.jpg)
-Έχει μυστικά η ύλη αρχιμάστορα;….
-Ασέβεια! Μεγάλη ασέβεια τα λεγόμενά σου. Ολόκληρο, ατέλειωτο παραμύθι τα μυστικά της. Αληθινή περιπέτεια. Δε φτάνει μια ζωή, για να τα μάθεις.
-…Εξήγησέ μου αρχιμάστορα
-…Αυτή γέννησε τη ζωή , όπως την ξέρουμε εμείς οι άνθρωποι. Αυτό που λέμε ζωή τέλος πάντων. Φαίνεται σα να τη γέννησε η ίδια η ύλη, όπως η μάνα γεννάει το παιδί. Φαίνεται έτσι, όμως όταν γνωρίσεις την ύλη, όταν σου μολογήσει τα μυστικά της, καταλαβαίνεις κάτι άλλο.
-Τι αρχιμάστορα;
-Καταλαβαίνεις πως μια δύναμη, μεγάλη δύναμη, κατοικεί μέσα στην ύλη.
-Ποια δύναμη;
-Μια δύναμη…Αυτή που δημιούργησε και την ίδια την ύλη. Είναι κρυμμένη μέσα της, στην καρδιά της.
-Αυτή λοιπόν γέννησε την ύλη;
-Ναι Οδυσσέα. Κι αυτή με τη σειρά της, αποφασίζει να γεννήσει η ύλη τη βιολογική ύλη. Τη ζωή.
Όμως αυτό, δεν είναι, παρά ένας από τους άπειρους τρόπους ζωής. Θέλω να πω δηλαδή, μια εκδήλωση ζωής. Γιατί η ζωή είναι μία Οδυσσέα, η ίδια που υπάρχει στην ύλη ή στον άνθρωπο, στο βουνό ή στα ζώα, στα δέντρα ή στον αέρα. Εκδηλώνεται μόνο με χίλιους δυο τρόπους….Μέσα στην ιστορία της αλλάζει μορφές και τότε αλλάζει και λειτουργίες, ανάλογα με τις ανάγκες του σύμπαντος….Το σύμπαν είναι κι αυτό ζωντανό. Είναι μια άλλη έκφραση ζωής. Και μέσα στα πλαίσια αυτού του σύμπαντος, η συμπαντική οικονομία, θάλεγα, μετουσιώνει τις ζωές από τον ένα τρόπο στον άλλον.
-Η ζωή είναι η ίδια, αλλά οι μορφές που ντύνεται και οι τρόποι που υπάρχει είναι άπειροι. Έτσι είναι αρχιμάστορα;
-….Έτσι είναι…Κι αυτή τη συνεχή μεταμόρφωση της ύλης, την ονομάζουμε ιστορία και ανάπτυξη…Και δεν είναι μεταμόρφωση μόνο, είναι και μετουσίωση. Η ίδια η ζωή της ύλης, από τη μία μορφή στην άλλη, μεταλλάσσεται…Δηλαδή αυξάνει την τάξη μέσα της….
-Πώς αυξάνει η τάξη μέσα της, αρχιμάστορα;…
-Αφυπνίζεται πρώτα ο Θείος Λόγος, μέσα στη μονάδα ζωής, που έχει μια ύλη, μια μορφή, ένας τρόπος ας πούμε… και μετά ο Λόγος την οδηγεί ν’ ανακαλύψει τη γνώση. Τη γνώση των πάντων… Και η γνώση την οδηγεί στο μέτρο και στο νόμο. Τότε λειτουργεί με τις θείες απαιτήσεις. Τότε έχει μπει σε τέλεια τάξη…Και η ύλη που την ντύνει και την εκφράζει έχει πια καθαγιασυεί. Αυτή η ύλη μετουσιώνεται σε πνεύμα, μέσα στα πλαίσια του υλικού κόσμου. Έχει δηλαδή αποκτήσει πλήρη συνείδηση.
-Μεγάλη περιπέτεια αυτά που μου διηγείσαι, αρχιμάστορα
-…Κι αυτά είναι λίγα από τα μυστικά που έχει να σου ομολογήσει η ύλη. Μα πρέπει να παλεύεις χρόνια μαζί της…να την παλεύεις με τα χέρια, με το νου, με την καρδιά.
...
-Τι μεγάλο θαύμα κι αυτό της ύλης, αρχιμάστορα.
-Μεγάλο κι αληθινό θαύμα. Ένα από τα θαύματα του μεγάλου δημιουργού μας, του υπέροχου μη εκδηλωμένου .
-Και πώς μπορεί να παλεύουμε την ύλη; Θα με μάθεις αρχιμάστορα;
-Αυτό είναι το μυστικό χάρισμα του μάστορα, Οδυσσέα. Μόνο οι μάστορες ξέρουν να παλεύουν με την ύλη, οι αληθινοί μάστορες, για να την κάνουν στο τέλος να τους ομολογήσει όλα της τα μυστικά.
-Μεγάλο θαύμα…
-Κι όπως όλα τα μεγάλα κι αληθινά θαύματα, είναι απλό, ήσυχο, ειρηνικό.
- Ποιο είναι το μυστικό του μάστορα;
-….Είναι το ίδιο μυστικό με όλα και για όλα. Είναι η αγάπη. Ο μάστορας ερωτεύεται την ύλη μ΄ έναν τρελό έρωτα, που δεν τον αφήνει ήσυχο μήτε μέρα μήτε νύχτα…Αν δεν ερωτευθείς κι εσύ με την σειρά σου, δεν ξέρεις τίποτα γι αυτόν τον έρωτα. Δεν ξέρεις τίποτα γι αυτό το μυστικό……..Φαίνεται σαν μόνο ο μάστορας να μπορεί να το κάνει…όμως δεν είναι έτσι.
-Πώς είναι, αρχιμάστορα;
-Όλοι οι άνθρωποι είναι μάστορες. Γεννιόμαστε ικανοί για συνειδητή παραγωγή. Είναι ένα από τα θεία χαρίσματα του ανθρώπου.
-Μα μπορούμε όλοι να μαστορεύουμε;
-Σίγουρα μπορούμε. Όμως μέσα στον θυμό μας με την ύλη, μέσα στον φόβο μας για την ατέλειωτη δύναμή της, ξεχάσαμε τη μαστορική, Οδυσσέα….Πρέπει να την ξαναμάθουμε. Πρέπει να ξαναθυμηθούμε τη μαστορική.
-Τι πρέπει να μάθω;
*Πρέπει πρώτα ν’ αγαπήσεις την ύλη. Να ερωτευθείς την ύλη. Να σπάσεις τα όρια του εαυτού σου και να ενωθείς με την ύλη. Να μπεις μέσα της. Είμαστε ένα από πάντα. Είμαστε μέσα της και είναι μέσα μας.
*Όταν αγαπήσεις την ύλη και αφεθείς σε αυτήν, όταν φύγει ο χωρισμός μεταξύ σας, αναβλύζει η βαθιά γνώση. Γνωρίζεις τα μυστικά της, γιατί στα ομολογεί και στα παραδίδει. Γνωρίζεις δηλαδή τους νόμους που την ορίζουν και τις λειτουργίες που την προσδιορίζουν.
*Η γνώση αυτή συντονίζει τις συχνότητες της ύλης μ’ εκείνες του μάστορα.- έτσι έχουν αρμονία- για να μπορέσουν να συμπορευθούν. Συμπορεύονται στο δρόμο της δημιουργίας.
*Όταν εναρμονίζονται, η ύλη που είναι θηλυκιά, έλκεται και πάει να ενταχθεί στα χέρια του μάστορα. Σ’ αυτά τα χέρια έχει συγκεντρωθεί –στις παλάμες και στ’ ακροδάχτυλα- όλη η ιερή φλόγα που έχει δεχτεί ο άνθρωπος, κι έχουν ήδη απλωθεί, έχουν ανοίξει, για να δεχτούν την ύλη.
*Τα χέρια του μάστορα είναι αρσενικά. Κι αρχίζουν και μαλάσσουν την ύλη με χίλιους τρόπους. Κι αρχίζει η ερωτική πάλη της δημιουργίας. Τα χέρια οδηγούν και οδηγούνται από την ύλη. Η ύλη οδηγούμενη από τα χέρια τα οδηγεί.
*Η ύλη πληροφορείται, μορφοποιείται, συντονίζεται, εναρμονίζεται και καθαίρεται από τον άνθρωπο-μάστορα κι ετοιμάζεται για να δεχτεί το φως.
*Και σε μια απέραντη σιωπηλή δημιουργία –έναν τοκετό ανώδυνο- ξεπετάγεται από την ένωση το αντικείμενο. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το γέννημα από το γεννήτορα , το δημιούργημα από το δημιουργό. Άλλωστε είναι ακόμα ενωμένοι με τον ομφάλιο λώρο. ‘Όταν ο λώρος κοπεί, το αντικείμενο λευτερώνεται όμορφο, υπερήφανο, θελκτικό, προκλητικό, τσαχπίνικο.
*Κι είναι αντικείμενα που δημιουργήθηκαν, για να τρέφουν και να καταναλώνονται, όπως οι τροφές. Άλλα για να προεκτείνουν το φυσικό σώμα του ανθρώπου, όπως τα ρούχα, τα σπίτια, τα εργαλεία. Άλλα πάλι για να προεκτείνουν άλλες λειτουργίες του πνευματικές, συναισθηματικές, όπως οι επιστήμες, οι τέχνες. Άλλα για να ξαναενώσουν τους ανθρώπους. Κι άλλα, κι άλλα χιλιάδες…….
Για να ολοκληρωθεί όμως η δημιουργία χρειάζεται η τελευταία φάση. Η αποστασιοποίηση του δημιουργού από το δημιούργημα. Η υπέρβαση της πράξης της δημιουργίας. Έχεις δει τα άγρια ζώα πώς μεγαλώνουν τα μικρά τους; Ύστερα από τη στοργή, την προστασία και την έγνοια, όταν έρθει η ώρα, διώχνουν τα μικρά τους με χειρονομίες εχθρικές, με συμπεριφορές ακόμα κι επικίνδυνες γι αυτά. Μόνο ο άνθρωπος κρατά τα παιδιά του. Έτσι κι ο Δημιουργός πρέπει να διώξει μακριά το δημιούργημά του. Να αποξενωθεί από αυτό. Να το ελευθερώσει από τον ίδιο. Όταν γίνει κι αυτό, ολοκληρώνεται η δημιουργία. Ετελείωσε το έργο…
ΚΩΣΤΑΣ ΦΩΤΕΙΝΟΣ
Ο Οδυσσέας δεν ταξίδεψε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου